|
عنوان
|
سازگاری های سوخت و سازی و درون ریز تمرین هوازی در مردان دارای سندرم متابولیک پیشرفته
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
سندرم متابولیک، تمرین هوازی
|
|
چکیده
|
هدف از این پژوهش، بررسی سازگاریهای سوختوسازی، هورمونی و نروتروفینی با تمرین هوازی در مردان
میانسال دارای سندرم متابولیک میباشد. بدینمنظور، 30 مرد چاق میانسال دارای تعداد باالیی از
،سانتیمتر 173/0±7/0 :قد ،کیلوگرم 95/0±8/3 :وزن ،سال 58/2±5/3 :سن( متابولیک خطر شاخصهای
شاخص تودۀ بدن: 31/5±1/5 کیلوگرم بر مترمربع و اوج اکسیژن مصرفی: 20/0±4/2 میلیلیتر بر کیلوگرم
در دقیقه( بهطور تصادفی در دو گروه ورزش و کنترل تقسیم شدند و قبل و بعد از انجام هشت هفته تمرین
هوازی با شدت متوسط )سه جلسه در هفته با شدت 60 تا 50% اوج اکسیژن مصرفی( مورد بررسی قرار
گرفتند. نمونههای خونی ناشتا و متغیرهای غذایی در هر دو مرحله ثبت گردید. از آزمونهای تی مستقل،
ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون مرحلهای و تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر برای بررسی دادهها
استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین ورزشی عالوهبر کاهش مقدار کل شاخصهای خطر متابولیک، امتیاز
z سندرم متابولیک، وزن بدن و کورتیزول سرم و همچنین سبب افزایش حساسیت انسولینی، اوج اکسیژن
مصرفی، عامل رشد عصب، عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز، عامل رشدی شبهانسولین-1 و تستوسترون
سرم گردیده است )P>0.05(. در طول پژوهش و براساس یافتهها، تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند،
چربی و کل غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد )P<0.05(. عالوهبراین دور کمر، عامل رشد عصب و وزن
بدن بهعنوان مهمترین عوامل برآوردکنندۀ نسبت تستوسترون به کورتیزول سرم شناسایی شدند
)P>0.05(؛ لذا میتوان گفت که تمرین هوازی در وضعیت سندرم متابولیک پیشرفته، علاوه بر بهبود
وضعیت متابولیک و حساسیت انسولینی، سبب تغییر حالت سوخت وسازی بدن بهسوی وضعیت آنابولیک
میشود.
|
|
پژوهشگران
|
کریم آزالی علمداری (نفر اول)، هادی روحانی (نفر دوم)
|