مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم ( tDCS ) و متناوب ( tACS ) فراجمجمه ای مغز بر عملکرد های اجرایی در افراد دارای اختلال مصرف مواد مخدر
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز ( tDCS ) ، تحریک الکتریکی متناوب فراجمجمه ای مغز ( tACS ) ، عملکردهای اجرایی ، افراد دارای اختلال به مصرف مواد مخدر .
چکیده	یکی از مهمترین و اساسی ترین معضلات جهان ، در دهه های اخیر ، مسئله اعتیاد می باشد که پیامد های سوء فردی ، اجتماعی و اقتصادی بسیاری را در پی دارد . شواهد بالینی حاکی از عوارض مصرف مواد مخدر بر عملکرد مغز ، به ویژه عملکرد های اجرایی می باشد . هدف از پژوهش حاضر ، بررسی اثر بخشی تحریک الکتریکی مغز با استفاده از جریان مستقیم ( tDCS ) و متناوب ( tACS ) فراجمجمه ای مغز بر عملکردهای اجرایی افراد دارای اختلال مصرف مواد مخدر بوده است . بدین منظور پس از مراجعه به مرکز بازپروری ماده 16 ( نجات ) واقع در شهر تبریز ، تعداد 27 نفر از افراد دارای اختلال مصرف توام هروئین و شیشه انتخاب گردیده و به صورت تصادفی در سه گروه tDCS و tACS و شم قرار گرفتند . ابتدا عملکردهای اجرایی آزمودنی ها شامل حافظه کاری ، تصمیم گیری پر خطر ، برنامه ریزی و بازداری پاسخ ، به ترتیب توسط آزمون های حافظه کاری رقمی وکسلر ، قمار آیووا ، برج لندن و اریکسون فلانکر مورد ارزیابی قرار گرفتند . سپس در گروه های tDCS و tACS طی 10 جلسه به مدت 20 دقیقه ، به صورت یکروز در میان مداخله درمان دریافت کردند . ناحیه DLPFC چپ در گروه tDCS توسط جریان الکتریکی مستقیم با شدت 5/1 میلی آمپر ، و در گروه tACS با جریان الکتریکی متناوب با فرکانس 6 هرتز ( موج تتا ) و با شدت 5/1 میلی آمپر تحریک گردید . 24 ساعت پس از پایان پروتکل مداخله های الکتریکی ، عملکرد های اجرایی مجددا ارزیابی گردیدند . داده های حاصله با استفاده نرم افزار SPSS24 و از روش آماری کوواریانس چند متغیره تحلیل گردیدند . یافته های پژوهش ، در متغیر حافظه کاری رقمی وکسلر ، بین گروهها تفاوت معناداری را نشان نداد . نتایج ، در متغیر تصمیم گیری و برنامه ریزی ، نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار بین گروه های tDCS و tACS با گروه شم بود ، اما بین دو گروه تحریکی تفاوت معنی دار مشاهده نگردید . متغیر بازداری پاسخ ، بین گروه tDCS و شم فقط در مولفه زمان پاسخ تفاوت معنی داری را نشان داد . با توجه به یافته های حاضر ، تصمیم گیری افراد بعد از اعمال تحریک با خطر پذیری کم تر همراه بود . توانایی برنامه ریزی افراد نیز بعد از تحریک دست خوش تغییراتی چون ، بهبود عملکرد در اجرای آزمون شد و در آخر ، افراد فقط توانستند با سرعت بیشتری در گروه tDCS ، آزمون اریکسون فلانکر را اجرا کنند . یافته های تحقیق حاضر نشان
پژوهشگران	رضا برزگر (دانشجو)، لادن واقف (استاد راهنما)، عزت اله احمدی (استاد مشاور)