|
عنوان
|
پندنامه از عطار نیشابوری نیست
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
عطار نیشابوری؛ پندنامه؛ منظومههای مسلم عطار؛ ساختار؛ زبان؛ محتوا
|
|
چکیده
|
مثنوی پندنامه ازجمله آثار فراوانی است که به نادرست به عطار نیشابوری نسبت داده انـد؛ منظومـه ای کـه هنـوز هـم انتساب آن به عطار در میان برخی منتقدان ادبی با تردید همراه است. این مقاله به مطالعة سـبک شـناختی پندنامـه ازنظـر ساختار، زبان، محتوا و مقایسة آن با منظومه های قطعی و مسلم عطار می پردازد. نتایج پـژوهش نشـان مـی دهـد انتسـاب پندنامه به عطار نیشابوری نادرست است؛ زیرا این اثر از هر سه جنبة سبک شناختی یادشده، با سخن و اندیشة عطـار در منظومه هایش تفاوت برجسته ای دارد؛ بدین معنی که شکل و ساختار بیرونی آن با شکل منظومه هـای عطـار، هـم ازنظـر حجم و طول ابیات و هم ازنظر شیوة بیان مطالب هیچ تناسبی ندارد. همچنین درصد تأمل برانگیزی از اختلاف های میـان پندنامه و آثار عطار به جنبة زبان شعری آن بازمی گردد؛ چه ازنظر شیوة به کارگیری واژگان و عناصر زبانی و چـه ازنظـر نحو و ترکیب و تألیف کلام، میان این دو دسته آثار اختلاف آشکاری وجود دارد. میان محتوا و فکر حاکم در این اثر نیز
با محتوا و اندیشه های موجود در منظومه های اصـلی عطـار، چـه در پنـدهای مربـوط بـه مـذهب و تصـوف و چـه در اندرزهای اخلاقی عام، تفاوت های برجسته ای دیده می شود.
|
|
پژوهشگران
|
حمیده زینال زاده (نفر اول)، رحمان مشتاق مهر (نفر دوم)، احمد گلی (نفر سوم)
|