|
عنوان
|
بررسی مضامین پایداری در شعر بلند الحیدری
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ادبیات پایداری، شعرمعاصر، عراق، بلند الحیدری.
|
|
چکیده
|
ادبیات پایداری به مجموعه آثاری اطلاق می شود که از زشتی ها و فجایع مستکبران داخلی یا تجاوزگران بیرونی در همه حوزه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی با زبان ادبیانه سخن می گوید. برخی از این آثار پیش از رخ نمودن فاجعه، برخی در زمان جنگ یا پس از پایان آن به نگارش چگونگی آن می پردازد.(شکری،10:1366)
در واقع ادبیات پایداری در متن زندگی مردم و در گیر ودار تحولات اجتماعی به وجود می آید و منحصرا جنگ بستر به وجود آمدن آن نیست. استبداد داخلی، هجوم خارجی و اشغال می تواند بستر های دیگر این ادبیات باشد. کافی ویژگی های مشترک اشعار پایداری را چنین برشمرده است: ستم ستیزی، میهن دوستی، ترغیب به پایداری صلح جویی و مهرورزی، تقدیس آزادی وآزادگی، تکریم انقلابیون تاریخ، تطبیق تاریخ(تلمیح به گذشته و همانند سازی ویادکرد آن(کافی ،404:1388)
ادبیات مقاومت با مفهوم امروزی خود پس از جنگ جهانی دوم وبا انحصارطلبی دولت های آمریکایی و اروپایی شکل گرفت. برخی عوامل همچون اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونسیتی و تهاجم به کشور های اسلامی توسط دولت های غربی و همچنین استبداد و خودکامگی حاکمان باعث به وجود آمدن آثار زیادی در حوزه ادبیات مقاومت شد.وشاعران و ادبیات کوشیدند تا با خلق اثر هنری از وطن پرستی و آزادگی و استبداد حاکمان و تبعید از وطن خویش سخن بگوید. یکی از این شاعران که مقاومت و پایداری در اشعار وی تجلی یافته است بلند الحیدری است که سال ها به دلیل مبارزات و اشعار پایداری و فعالیت های سیاسی خود رنج دوری از وطن و غربت را تحمل کرده است وبسیاری از مفاهیم مقاومت هنچون آزادی وطن دوستی تبعید دعوت به مبارزه علیه استبداد و... در اشعار او دیده می شود.
پژوهش حاضر در صدد آن است تا مضامین ادبیات پایداری را در اشعار بلند الحیدری بررسی و تحلیل نماید. با توجه به این که مضامین پایداری در آثار این شاعر به صورت کامل مورد بررسی قرار نگرفته است پژوهشگر به برررسی و تحلیل آثار مقاومت این شاعر می پردازد.
|
|
پژوهشگران
|
هادی ملک پور (دانشجو)، مهین حاجی زاده چقوشی (استاد راهنما)، عبدالاحد غیبی (استاد مشاور)
|