مشخصات پژوهش

عنوان	اثرپذیری تشبیهات و کنایات شعری مصطفی صادق رافعی از قرآن کریم
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	قرآن کریم، شعر عربی، اثرپذیری، تشبیه، کنایه، مصطفی صادق رافعی
چکیده	قرآن کریم به عنوان سند مقدّس و قابل اعتماد مسلمانان بنا به اذعان اهل علم ، در بالاترین پایه از بلاغتی است که بشر مانند آن را سراغ ندارد و اساساً بلاغت و شیوایی قرآن، یکی از جنبه های إعجاز آن و بلکه برجسته ترین جنبة إعجازی قرآن برشمرده می شود. سخنوران مسلمان به ویژه آن دسته از سخنورانی که به حفظ و تلاوت قرآن کریم اشتغال داشتند در آفرینش های ادبی خود به قرآن کریم توجّه داشته اند و از آن اثر پذیرفته اند و این اثرپذیری، افزون برآنکه نشانة تبحّر وآگاهی آنان از معارف الهی بوده، مایة غنای آثار آنان نیز گشته است. یکی از این سخنوران مصری، مصطفی صادق رافعی(1937- 1880م) است که در اشعار خود به کثرت تشبیهات و کنایات ادبی مشهور است. مصطفی صادق رافعی یکی از شاعران مطرح معاصر است. در بزرگی او همین بس که بر منتقدان بزرگ عرب همچون زکی مبارک و طه حسین و بر نویسندگانی چون عبّاس محمود عقّاد و شاعرانی چون احمد شوقی نقدهای به جایی کرده و آنان هم بعضی از نقدهای او را به جا دانسته اند. از این رو لازم است اندیشه ها و سبک شعری و ویژگی های شعری این شاعر بزرگ مصری بیشتر مورد توجّه قرار بگیرد. تحقیق پیش روی، اثرپذیری تشبیهات و کنایات مصطفی صادق رافعی از قرآن کریم را مورد بررسی قرار داده و معلوم می سازد که مصطفی صادق رافعی چگونه و به چه میزان در خلق تشبیهات و کنایات شعری خود به قرآن کریم نظر داشته است.
پژوهشگران	فاطمه کریمی (دانشجو)، عبدالاحد غیبی (استاد راهنما)، مهین حاجی زاده چقوشی (استاد راهنما)