|
چکیده
|
نوجوانی یکی از حساسترین مراحل زندگی در رشد و تکامل سلامت جسمی، روانی و اجتماعی است.انتقال موفقیت آمیز از مرحله ی کودکی به دوره نوجوانی به تغییر در مفهوم خویشتن نیازی اساسی دارد. نوجوان که بیش از هر زمان دیگر تحت فشارهای محیطی گوناگون قرار دارد درصدد تعیین هویت خود و ایجاد تعادل و هماهنگی بین خواستهها و امیال و کششهای متضاد خود بر می آید. فرد باید در دوره نوجوانی با برقراری ارتباط مجدد با تجارب گذشته به تعیین اهداف آینده اش بپردازد و ناگزیر است با پذیرش تغییرات سریع در همه ابعاد هویت خود را بازسازی کند (Zhu, X., Shek, D. T. L., 2020) .مطالعات روانشناسی طی سالهای متمادی اغلب به مطالعه ی احساسات منفی و جنبه های ناسازگارانه ی رفتاری نوجوانان پرداخته است و کمتر به ابعاد مثبت این دوره توجه شده است. لکن در سالهای اخیر با قدرت گرفتن روانشناسی مثبت گرا، تمرکز بر جنبه های مثبت رشد نوجوانی فزونی یافت. هدف نهایی این رویکرد شناسایی شیوه هایی برای افزایش بهزیستی، توانمندی و شادکامی انسان است (یعقوبی و نسائی مقدم،1398). با توجه به اهمیت روانشناسی مثبت گرا، هم اکنون بیشتر پژوهشها متمرکز بر عوامل محافظت کننده و ارتقای سطح سلامتی می باشد. روانشناسان دیگر متوجه این امر گردیده اند که انسان باید انرژی خود را به جای تمرکز بر هیجانات منفی مانند اضطراب و افسردگی باید صرف جنبه های مثبت تجربه اش کند (Seligman, M. E., & Mihalyi, M, 2014).در همین راستا در این پژوهش نقش تحول مثبت نوجوانی که در روانشناسی مثبت مورد بررسی قرار گرفته است به عنوان میانجی بین جو خانواده که نقش بسزایی در هویت یابی نوجوانان ایفا می کند و نگرش و باورهای اضطرابی که نقش مهمی در تعیین سلامت روانشناختی نوجوانان ایفا می کند مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
|