مشخصات پژوهش

عنوان	تحلیل رمان أَقُودکَ إلی غَیری از عائشة اَرناؤوط بر اساس نظریۀ حسّ مکان
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	داستان، هویّت، حسّ مکان، عائشة ارناؤوط، رمان أقُودکَ إلی غَیری
چکیده	در دورۀ معاصر، انسان همسو با اندیشه و احساسات پرپیچ و تاب خود، داستان­نویسی را نیز دستخوش تغییر کرد و برخلاف گذشته، معنا را در لایه­های زیرین روایت پنهان ساخت. در این میان، از جمله ظرفیت­هایی که با کاوش در زوایای آن، می­توان عناصر گوناگونی از داستان را رمزگشایی کرد، مکان و بازتاب­های معنابخش آن است. پدیدارشناسی با نظریه­پردازی­های گسترده، بیش از دیگر علوم، این عنصر معنابخش را در کانون توجهات خود قرار داده­ است. از پرنمودترین نظریه­هایی که پدیدارشناسان دربارۀ مکان ارائه داده­اند، نظریۀ «حسّ مکان» است. حس مکان به معنای ادراک ذهنی از محیط است که شخص را در ارتباطی درونی با مکان قرار می دهد. این حس، فضا را به مکانی با خصوصیات حسی ویژه تبدیل می سازد و عاملی مهم در هویت­یابی افراد تلقی می­شود؛ عاملی که امروزه نویسندگان را برآن داشته است تا موقعیت­بخشی­های هدفمندی در آثارشان نسبت به آن لحاظ کنند. در رمان روان شناختیِ أقُودکَ إلی غَیری از عائشة ارناؤوط، شاعر و نویسندۀ سوری-آلبانیایی، مکان، محمل معانی و مفاهیم نوینی است که با نظریۀ حسّ مکان قابل تطبیق است. جستار حاضر می­کوشد تا با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و بر پایۀ نظریۀ مذکور، رمان یادشده را بررسی و تحلیل کند تا از این رهگذر، به لایه های معنایی نهفته در عنصر مکان این داستان پی ببرد. برخی از یافته­های پژوهش، ناظر بر حضور مدلول­های جدید­ در مکان­هایی چون خانه، مدرسه، نمایشگاه و ... است که نویسنده با دریافت حسّ درونی مکان، زمینه را برای خوانشی نو از آنها فراهم ساخته است.
پژوهشگران	عبدالاحد غیبی (نفر اول)، مهین حاجی زاده چقوشی (نفر دوم)، امیر فرهنگ دوست (نفر سوم)