|
چکیده
|
سعدی شیرازی از بزرگترین مشاهیر شعر و ادب فارسی است. مکتبی که برای سیراب نمودن روح تشنه اش در محافل گوناگونی زانوزده و تجربه اندوخته است و با نگاهی مسئول دریافت های خود را به روایت می نشیند. ابعاد شعر سعدی چنان گسترده است که حتّی سویه های ناشناختة روان انسان را نیز شامل می شود. با این اوصاف سروده های سعدی از زمان پیدایش تاکنون از جهت مولّفه های فکری، بلاغی، زبانی، رعایت اصل فصاحت و بلاغت، مخاطب محوری و نوع خاص رفتار و آوای شعری الگوی شاعران بزرگ فارسی زبان در جهان بوده است. در شعر معاصر ایران، پژوهش های بایسته ای که تاثیر شعر سعدی را در تمام ابعاد بر سروده های شعرای معاصر بیان کند، صورت نگرفته است و آثار خلق شده، اثرپذیری شعر تمام سرایندگان معاصر را از شاهکارهای سعدی، از معبر نقد همه جانبه عبور نمی دهد. سعی بر آن است، با دریافت این کاستی ها، به پاره ای از سوالات از جمله برشمردن وجوه همسانی های شعر سعدی و شعرای معاصر، بررسی تاثیرات شعر سعدی بر شعرای معاصر از جهت شاخصه های زبانی، فکری و ادبی، طرح و تعریف دو اصطلاح رفتار و آوای شعری و کیفیّت آن در شعر معاصر و سعدی، پاسخ داده شود، در نتیجه توفیق سعدی در این ابعاد اثبات می شود و در می یابیم که سعدی با زبان گفتاری خود و تاثیر بر ناخودآگاه شاعران پس از خود شاعری سبک ساز است که سبک های گوناگونی را در شعر تمام ادوار تعبیه کرده است؛ بنابراین وی شاعری ماندگار است. به علّت گستردگی حوزة پژوهش، از میان آثار سعدی، گلستان را محور تحقیق و مقایسه با برخی از شاعران صاحب سبک معاصر از جمله سیّد علی صالحی، سهراب سپهری، قیصر امین پور، فروغ فرخزاد و... قرار داده ام.
|