مشخصات پژوهش

عنوان	اثربخشی روش عصبی -حرکتی آنت بنیل بر انتقال توجه، حافظه کاری و انعطاف پذیری شناختی کودکان با اختلال طیف اتیسم
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	روش آنت بنیل، انتقال توجه، حافظه کاری، انعطاف پذیری شناختی، اختلال طیف اتیسم
چکیده	میزان شیوع اختلال طیف اوتیسم روز به روز در حال افزایش است، به طوری که براساس آخرین گزارش ها، شیوع آن به یک در 68 نفر رسیده است (مندلو لیکاوالیر ، 2014). در ایران هم صمدی و مک کانکی (2015) طی پژوهشی میزان شیوع اختلال طیف اتیسم را در کودکان ایرانی2/95 در 10 هزار نفر گزارش کرده اند. یکی از مشکلات ارتباطی و تحصیلی کودکان با اختلال طیف اوتیسم به علت نقص عمده آنان در کارکرد اجرایی از جمله حافظه کاری، انتقال توجه و انعطاف پذیری شناختی است. کارکرد اجرایی نقش مهمی در رشد و گسترش توانایی های تحصیلی و اجتماعی کودکان دارد و در آمادگی اجتماعی و تحصیلی آنها برای ورود به مدرسه اهمیت ویژه ای دارد (پینگ و کی ویت ، 2020). در واقع کارکرد اجرایی مفهوم مهمی در روانشناسی شناختی است که به ندرت در افراد اوتیسم مورد مطالعه قرار گرفته است. رشد کارکرد اجرایی نقش اساسی در سازش، بطور خاص در نظارت بر تغییر رفتار و برنامه ریزی بازی می کند (رودریگز و همکاران، 2019). یک توافق کلی وجود دارد که کارکرد اجرایی اساس توانایی حل مسئله و سازگاری با شرایط مختلف است و گفته می شود که اختلال در ارتباطات اجتماعی نتیجه نقص در توانایی شناختی اساسی است (فرامرزی، 1397). به طور کلی مشکل های کارکرد اجرایی احتمالا سیستم شناختی را در معرض خطر بیشتر قرار می دهد، توانایی کودک در تعامل با دنیای پیرامونشان بطور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می گیرد، توانایی درگیر شدن در برنامه های آموزشی را کاهش می دهد و خطر مشکل های عاطفی و رفتاری طولانی مدت را افزایش می دهد (پینگ و کی ویت ، 2020). نقص در کارکرد اجرایی و همچنین در فرایند توجه، تاثیرات بسیار منفی بر سازگاری فرد مانند اختلال در کنترل خود، بی ثباتی عاطفی یا مشکل های برنامه ریزی به ویژه در افراد با اختلال طیف اوتیسم دارد (پاسی ، 2020). از آنجا که بخش قابل توجهی از مشکل های کودکان با اختلال طیف اوتیسم به اختلال در کارکرد اجرایی مربوط می شود، برای بهبود این مشکل ها می توان از برنامه های آموزشی، درمانی و توانبخشی استفاده کرد. یکی از روش های آموزشی موثر، جهت بهبود مهارت های عصب روانشناختی، برنامه های عصبی - حرکتی است. روش متمرکز بر حرکات بدنی و تاثیر آن بر مغز انسان یکی از روش هایی که اخیرا برای بیماران اوتیسم ابداع شده است. این نوع مداخله را آنت بنیل (2012) در کتاب آنسوی محدودیت های
پژوهشگران	الهام ولیلو (دانشجو)، مهران سلیمانی (استاد راهنما)، حسن بافنده قراملکی (استاد مشاور)