|
عنوان
|
بررسی اثربخشی آموزش نظریهٔ ذهن بر بهبود توانشهای زبانی کودکان با ناتوانی هوشی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نظریهٔ ذهن، زبان، توانش واجشناسی، توانش نحوشناسی، توانش معناشناسی
|
|
چکیده
|
چکیده
زمینه و هدف: آموزش نظریهٔ ذهن با فرایندهای شناختی و عاطفی زبان ارتباط دارد. آیا آموزش نظریهٔ ذهن میتواند توانشهای زبانی کودکان با ناتوانی هوشی را توضیح دهد؟
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش نظریهٔ ذهن بر بهبود توانشهای زبانشناختی )نحوشناسی، معناشناسی، واجشناسی( کودکان با ناتوانی هوشی آموزشپذیر انجام
پذیرفت.
روشبررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان 7تا 9ساله با ناتوانی
1397 مشغول به تحصیل بودند. از بین جامعه آماری چهل - هوشی آموزشپذیر تشکیل دادند که توانش زبانی ضعیفی داشتند و در مدرسهٔ استثنایی تربیت شهر بانه در سال 98
نفر )بیست پسر و بیست دختر( با روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه )هر کدام بیست نفر( قرار گرفتند. جمعآوری اطلاعات
حسنزاده و مینایی، 1379 ( انجام پذیرفت. صرفاً گروه آزمایش بهمدت شانزده ( )TOLD.p در مراحل پیشآزمون و پسآزمون در هر دو گروه با استفاده از آزمون تحول زبان ) 3
جلسه بهصورت دو بار در هفته بهمدت بیست تا سی دقیقه، آموزش نظریهٔ ذهن را دریافت کرد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیل
نسخهٔ 24 صورت گرفت. SPSS کوواریانس چندمتغیری دوعاملی در نرمافزار
دانشآموزان با ناتوانی هوشی آموزشپذیر مؤثر بود؛ اما بر بهبود )p> و معناشناسی ) 0٫001 )p= یافتهها: نتایج نشان داد، آموزش نظریهٔ ذهن بر بهبود توانش نحوشناسی ) 0٫002
.)p= همچنین تأثیر آموزش نظریهٔ ذهن در بین دانشآموزان دختر و پسر تفاوت معناداری نداشت ) 0٫350 .)p= توانش واجشناسی تأثیر معناداری نداشت ) 0٫068
نتیجهگیری: براساس نتایج مطالعه، ازطریق آموزش نظریهٔ ذهن میتوان توانش نحوشناسی و معناشناسی دانشآموزان با ناتوانی هوشی را بهبود بخشید.
|
|
پژوهشگران
|
واقف دلخوش (نفر اول)، غلامرضا گل محمدنژاد بهرامی (نفر دوم)، حمیده پرکار (نفر سوم)، عیسی برقی (نفر چهارم)، صیاد عبدالهی اصل (نفر پنجم)، پروین بهاری (نفر ششم به بعد)
|