عنوان
|
تحقیق در اسکندر نامه های فارسی
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
فردوسی، نظامی، اسکندرنامه، زبانی، ادبی، فکری
|
چکیده
|
سکندر مقدونی در سال 334 پیش از میلاد به ایران حمله کرد و با شکست دادن داریوش سوم سلسله ی هخامنشیان را منقرض ساخت و از این رو، در متون پیش از اسلام ملقب به کنیه ی گچستک شد. (صفا، 1370:ج2/ 160) در این پژوهش به بررسی تطبیقی اسکندرنامه-های موجود در زبان فارسی پرداخته و اهم آنان از جمله اسکندر نامه فردوسی و اسکندرنامه نظامی را به لحاظ فکری، زبانی و ادبی با هم مطابقت داده و وجه تشابه و تفاوت های آنان را بیان دارد. روش پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی است. اسکندر در شاهنامه فردوسی سیمایی مثبت اما کمرنگ دارد، اما در اسکندرنامۀ نظامی او پادشاهی دادگستر و عادل معرفی شده است که منجی مظلومان جهان است و در عنفوان جوانی به مقام والای پیامبری می رسد. اهمیت این پژوهش در این است که به بیان شباهت ها و تفاوت های اسکندرنامه ها می-پردازد و لایه های زبانی، فکری و ادبی آن ها را نمایان ساخته زیبایی های ادبی آن ها را مشخص سازد و با توجه به این که تاکنون تحقیقی در این مورد که به بررسی لایه های ادبی، زبانی و فکری اسکندرنامه ها بپردازد، صورت نگرفته است، این پژوهش می تواند حائز اهمیت باشد.
|
پژوهشگران
|
جعفرصادق قلی زاده قپچاق (دانشجو)، حسین صدقی (استاد راهنما)، رحمان مشتاق مهر (استاد مشاور)
|