عنوان
|
تحقیق در دیوان امینی تبریزی
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
امینی تبریزی، اندیشه ها، آرایه ها، موسیقی شعر
|
چکیده
|
سلیمان امینی متخلص به امینی تبریزی از شاعران غزل سرای ایران است. او با توجه به شاعران پیشین به ویژه شاعران حوزۀ ادبی عراق و تأثیرپذیری از آن ها توانسته است اشعار ارزنده ای از خود برجای بگذارد. امینی در درجۀ اول شاعر عشق و غزل است و مضامین عاشقانه در دیوان وی بیشترین بسامد را دارد و در غزل بیشترین طبع آزمایی را کرده است. وی در دیوان خود به سرودن اشعار فارسی همت گماشته است و در انواع قالب ها، به سرایش پرداخته است که قریب به پانزده هزار بیت می رسد. او شاعری خداشناس و معتقد به دین اسلام و مذهب تشیع دوازده امامی است. امینی تبریزی اگرچه شاعری مقلد شناخته می شود، اما شیوۀ شاعری و خلق ترکیبات تازه و بکر، او را از شاعران هم عصر خود برجسته ساخته است. دیوان وی سرشار از صنایع بدیعی لفظی و معنوی است که نمونه های تازه و زیبایی برای انواع آرایه های ادبی در خود جای داده است. در تحقیق حاضر سعی برآنست تا ابتدا مضامین فکری و اخلاقی شاعر بررسی شود سپس در حوزۀ معانی، بیان و بدیع که بخش عمدۀ این پایان نامه خواهد بود به آرایه های بلاغی و صنایع بدیعی پرداخته می شود. در بخش دیگری از این پژوهش مختصات زبانی شاعر مورد توجه قرار گرفته و در انتها، اشعار دیوان از حیث عروض بررسی می گردد.
|
پژوهشگران
|
راحله عزتی حمید (دانشجو)، حسین صدقی (استاد راهنما)، محمد پاشائی مهترلو (استاد مشاور)
|