|
عنوان
|
تحقیق در دیوان میرزا محمد باقر حسینی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
میرزا محمد باقر حسینی، مختصات فکری، صنایع شعری، موسیقی شعر
|
|
چکیده
|
میرزا محمدباقر حسینی یکی از شعرای فاضل مآب سدۀ یازده هجری قمری معاصر صفویان است. تاریخ تولد وی را در اوایل قرن یازدهم ذکر کرده اند. محمدباقر حسینی در شهر نطنز اصفهان متولد شد و در اصفهان به تحصیل پرداخت. وی با شاه عباس ثانی همعصر بود؛ همچنین از وی احترام و اکرام می دید و خود نیز از ستایشگران و دیوانیان او بود. محمدباقر مانند اغلب شعرای دورۀ خود، پیرو سبک هندی بوده است و با شاعران عهد خودش اعمّ از: صائب تبریزی، میرزا طاهر وحید قزوینی، میرزا محمدسعید حکیم و دیگران، مراوده و مشاعره داشته است. او نیز مانند دیگر شاعران برای زیبا جلوه دادن اشعار خود و تأثیرگذاری بیشتر آن خود، به استفاده از آرایه های ادبی دست یازیده و کوشیده است تا با به کارگیری شگردهایی که در مبحث زیبایی شناختی مندرج است، این رسالت به عهده بگیرد؛ و از این طریق مهارت سخنوری خود را به ادبیات عرضه نماید. پژوهش حاضر برآنست تا همین جلوه های زیبایی شناختی شعری محمدباقر را کشف کرده و به تفحّص دربارۀ ویژگی های نحوی، آوایی، لغوی اشعار وی بپردازد؛ و سرانجام موسیقی بیرونی و اوزان شعری دیوان او را مورد بررسی قرار دهد. دیوان اشعار وی در سال 1369 هجری شمسی با ویرایش استاد جلال الدین کزازی در تهران به چاپ رسیده است و همین کتاب اساس کار پژوهشگر در إنشای پایان نامه قرار خواهد گرفت.
|
|
پژوهشگران
|
سیدجواد جعفری فر (دانشجو)، محمد پاشائی مهترلو (استاد راهنما)، حسین صدقی (استاد راهنمای دوم)
|