|
عنوان
|
طنز؛ زبان تبلیغ و اعتراض در متون عرفانی و سوررئالیستی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
عرفان ,طنز ,اعتراض سوررءلیسم
|
|
چکیده
|
طنز عکسالعملی ناشی از ناخرسندی یا عدم تعادل و تناسب است که میتواند بستری هنری و به تبع آن تأثیرگذار برای اعتراض و اصلاح فراهم کند. ادبیّات طنز در پس ظاهر سرگرمکنندهاش با زبانی کمخطر، از کاستیهای عمیق اجتماعی انتقاد میکند. ورود ادبیّات طنز به حیطۀ انواع ادبی بهترین شاهد این مدعا است. زبان طنزآمیز برخی از متون عرفانی که منعکسکنندة اوضاع اجتماعی و فرهنگی حاکم بر روزگار آفرینش خود هستند، ابزاری ادبی برای عصیان در برابر جامعه و تبلیغ باورهای درست از طریق نقد باورهای نادرست است. کنایههای طنزآمیز سوررئالیستها در سالهای قبل و بعد از جنگ جهانی اوّل، جامعۀ مسیحی اروپا، انسان اروپایی، اندیشۀ غربی و متعلّقات آن را هدف ریشخند قرار میدهد.
|
|
پژوهشگران
|
ناصر علی زاده خیاط (نفر اول)، ویدا دستمالچی (نفر دوم)
|