مشخصات پژوهش

عنوان	نقش تعاملی تکانشگری و کمالگرایی در پیش بینی بدتنظیمی هیجانی بین فردی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تکانشگری، کمالگرایی، بدتنظیمی هیجانی بینفردی
چکیده	هیجان از مفاهیم مهم در زندگی هر شخص به شمار می رود که دارای کارکرد پیچیده و متعددی است به طوریکه به فرد در دستیابی به اهدافش کمک می کند. همچنین به عنوان عامل مهم و بنیادی روانشناختی نقش چشمگیری در زندگی، بهزیستی ، آسایش ذهنی و حتی جسمانی افراد جامعه ایفا می کند (جوربنیان، 1394). در این بین برای اینکه شخص بتواند به اهداف و خواسته های خود نائل آید می بایستی هیجان خود را تنظیم نماید. دراینجاست ک بحث تنظیم هیجان به میان می آید. نشانه های هیجانی مجموعه ای هماهنگ از تمایلات پاسخ را برمی انگیزد که پاسخ انطباقی را تسهیل می کند. این تمایلات پاسخ شامل سیستم های تجربی، رفتاری و فیزیولوژیکی است (گراس ، 1999). یک موضوع اصلی در روانشناسی ، تنظیم هیجان، یا توانایی مدیریت احساسات، مستقیماً با بهزیستی شخصی و توانایی هدایت مؤثر در دنیای اجتماعی مرتبط است. به طور سنتی، تنظیم هیجان به عنوان فرآیندی تعریف می شود که توسط آن افراد بر احساساتی که دارند، چه زمانی آن ها را دارند و چگونه این احساسات را تجربه و ابراز می کنند، تأثیر می گذارند (گراس، 1998).تا همین اواخر، این مفهوم به تمرکز بر فرآیندهای درون فردی، مانند سرکوب محدود می شد. بر جنبه های رشدی، اجتماعی و فرهنگی تنظیم هیجان تاکید کمتری شده است ( بارتل و همکاران ، 2018). تامپسون از نخستین پیشگامان این حوزه، تنظیم هیجان را به عنوان پاسخ های درونی و بیرونی برای تنظیم، ارزیابی و تعدیل واکنش های هیجانی به خصوص شدت و ویژگی های موقتی آن ها به منظور انجام دادن یک هدف تعریف کرده است ( لطفی و همکاران، 1399). از این تعریف چنین برمی آید که هیجان ها، علاوه بر تنظیم به صورت درونی، می توانند به صورت بیرونی و از طریق ارتباط با دیگران و به صورت بین فردی نیز تنظیم و تعدیل شوند. اصطلاح تنظیم هیجان بین فردی به معنای این است که فرد تمایل داشته باشد حالات هیجانی اش را با دیگران سهیم شود و از این طریق عاطفه منفی خود را در کنار آن ها کاهش دهد یا برای تغییر عواطف آن ها تلاش کند (گراتز و همکاران، 2015). با توجه به این اصطلاح بافت اجتماعی نقش مهمی در تنظیم هیجان ایفا می کند، بطوریکه شخص تجربیات هیجانی خود را با ارتباطات اجتماعی تنظیم می کند (هافمن و همکاران، 2016). در این نوع تنظیم هیجان افراد به تنهایی عواطفشان را تجربه نمی کنند بلکه با دیگران ارتباط برقرار می
پژوهشگران	فاطمه سیفی مزرعه (دانشجو)، رضا عبدی (استاد راهنما)، غلامرضا چلبیانلو حسرتانلو (استاد مشاور)