|
عنوان
|
اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی ناامیدی و انعطاف پذیری روانشناختی زوجین متقاضی طلاق
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
درمان مبتنی بر پذیریش و تعهد/ احساس تنهایی/ناامیدی/ انعطاف پذیری روانشناختی
|
|
چکیده
|
بی گمان، طلاق -انحلال و قطع رابطه زناشویی-یکی از رویدادهای ناخوشایند زندگی زناشویی است(خجسته مهر، بهمئی، سودانی و عباسپور، 1399) که فروپاشی فردی، خانوادگی و اجتماعی را در پی دارد(شاهمرادی، صادقی، گودرزی و روزبهانی، 1398). به عبارتی طلاق یک زخم اجتماعی و یک شوک عاطفی در دوره بزرگسالی محسوب می شود(صمدی کاشان، جعفری، محمودپور و قاسم زاده، 1397) و این درخواست هنگامی صادر می شود که هرگونه امید و تلاش برای دستیابی به کانون گرم و زندگی مشترک بی پاسخ می ماند. همچنین طلاق فرآیندی است که با تجربه بحران عاطفی هر دو زوج شروع شده و با تلاش برای حل تعارض از طریق ورود به موقعیت جدید با نقش ها و سبک زندگی جدید، خاتمه می یابد(یو ، 2020). افزایش نرخ این معضل اجتماعی به عنوان یکی از پیچیده ترین پدیده های اجتماعی عصر کنونی، این روزها بحث رسانه های همگانی و موضوع بسیاری از همایش ها و سمینارها در سراسر کشور قرار گرفته است(رضایی، فلاح و وزیری، 1397). با در نظر گرفتن این مساله که روابط نزدیک و ازدواج برای بیشتر افراد منبع شادی و رضایت محسوب می شود، انحلال این رابطه یا همان طلاق می تواند یکی از استرس زاترین و نگران کننده ترین اتفاقات زندگی باشد(آماتو، کین و جیمز ، 2011) و همچنین منجر به مشکلات روانشناختی متعددی گردد.
|
|
پژوهشگران
|
لمیا وحدی واحد (دانشجو)، عزت اله احمدی (استاد راهنما)، رحیم یوسفی (استاد مشاور)
|