|
عنوان
|
تحقیق در دیوان غنیمت پنجابی با تکیه بر عناصر هندی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
غنیمت پنجابی، سبک هندی، عرفان، بدیع و بیان، موسیقی بیرونی
|
|
چکیده
|
مولانا محمد اکرم غنیمت پنجابی از شاعران سدۀ دوازدهم هجری زبان فارسی است. اجداد او اصالتاً اهل شام بودند که بعدها به شبه قارۀ هند مهاجرت کرده و ساکن منطقۀ پنجاب شدند، غنیمت نیز به همین خاطر در پنجاب متولد شد. او در زمرۀ شاعران سبک هندی است و به مقتضای شاعران این سبک، شاعری غزل سرا محسوب می شود. غنیمت چند قصیده نیز به سلک شعر کشیده است که بجز در تعداد ابیات، تفاوت دیگری در با غزل هایش ندارد. وی مرید شیخ عبدالقادر گیلانی بود و از آراء و عقایدش در اشعار خود بهره برده است؛ به ویژه در مثنوی عارفانۀ نیرنگ عشق یا عزیز و شاهد از نظریه های مراد خویش بهره جسته است؛ و در همین مثنوی به منقبت شیخ عبدالقادر گیلانی پرداخته است. با این حال در مقایسه با غزلیات خود، حرفی برای گفتن ندارد. سبک شعری او حالتی زیبا و اعتدال گونه دارد؛ شیوه ای که بیشتر در اشعار بیدل دهلوی و ناصرعلی سرهندی دیده می شود. بارزترین موضوع دیوان غنیمت، عشق و شیدایی است و از بن مایه های حسرت و دلتنگی که اساس کار بیشتر شاعران آن دوره بوده، به ندرت در دیوان خود استفاده کرده است. در این پژوهش تلاش نگارنده بر آن است دیوان اشعار غنیمت پنجابی بررسی و تحلیل گردد و اطلاعات جامع و کاملی دربارۀ این شاعر و نوع نگاه و جهان بینی او و زیباشناسی شعر او به مخاطب ارائه دهد.
|
|
پژوهشگران
|
بهنام سلطانی (دانشجو)، محمد پاشائی مهترلو (استاد راهنما)، حسین صدقی (استاد مشاور)
|