|
عنوان
|
روابط بینامتنی حکایت ها و روایت ها در متون نثر عرفانی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
بینامتنیت، روابط بینامتنی، متون عرفانی، متون نثر
|
|
چکیده
|
متون عرفانی به علت داشتن اصطلاحات ویژه، عبارات مبهم و ادبیات خاص خود از مشکل ترین و غامض ترین متون ادبی هستند. در بسیاری از قسمت های متون عرفانی زبان در خدمت بیان تجارب روحی خاصّ و فردی درمی آید که به سبب بیگانگی با تجارب مشترک و عامّ، نمی توان مصداقی قابل فهم ، برای آنچه زبان در نظام نخستین معنی شناسی خود بر آن دلالت دارد، پیدا کرد. از مشکلات اصلی این متون ارتباط عمیق و وافر بسیاری از آن ها با یکدیگر است تا جایی که گاه به کمک یکدیگر تفسیر و تبیین می شوند. در واقع اصطلاحات عرفانی و تصوف در لابه لای کتاب ها و متون عرفانی پخش و پراکنده است و با بهره گیری از روابط و خوانش های بینامتنی این متون است که می توان به سوالات و ابهامات موجود در این متون که با استفاده از قوانین ادبیات سنتی قابل حل نبود، به نحو قابل قبولی جواب ارائه کرد. استخراج بینامتنی معانی دقیق یا ترجمه های ادیبانه و زیبا از لابلای متون دیگر، رفع ابهام با استفاده از متون پسین یا پیشین، تکمیل سخن، ایجاد بلاغت یا هنر، شرح و تفسیر با استفاده از متون دیگر، تصحیح متون عرفانی، تصحیح نام های اشتباه، تصحیح لغات اشتباه شبیه به هم مانند غیب و عیب، تصحیح تاریخ یا مکان اشتباه، مشخص نمودن ضمایر اشتباه به کار رفته در متون و مانند آن، نمونه هایی از این بهره گیری ها به شمار می روند. در این رساله حکایات متون نثر عرفانی فارسی در کتب مهم عرفانی استخراج و ضمن بررسی و تطابق آن ها با یکدیگر، نسبت به استخراج روابط بینامتنی این آثار شامل روابط معنایی و ترجمه ای، روابط شخصیتی، روابط مکانی، روابط زمانی، روابط فرهنگی و ... اقدام خواهد شد و هرکجا که این روابط ارائه دهندۀ پاسخی قابل قبول به سوالات و ابهامات موجود در این متون باشد، به شرح و بیان آن پرداخته خواهد شد. نگارنده قصد دارد روابط بینامتنی حکایت ها و روایت های متون عرفانی را در خلال این رساله مورد بحث قرار دهد و علاوه بر روابط بینامتنی کارکرد و نحوه بهره گیری از این روابط نیز تا جایی که مربوط به این تحقیق می شود، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.
|
|
پژوهشگران
|
عبدالصمد رحیمی (دانشجو)، محمد پاشائی مهترلو (استاد راهنمای اول)، ویدا دستمالچی (استاد راهنمای دوم)
|