|
چکیده
|
آموزش عالی با مرکزیت دانشگاه شکل مهمی از سرمایه گذاری در سرمایه انسانی است، دستیابی به این هدف مستلزم آموزش کارآمد در دانشگاه هاست و این ضرورت چنان واضح و روشن است که کیفیت آموزش برای هر سازمانی به خصوص مراکز آموزش عالی بسیار مهم تلقی شده است. همچنین با عنایت به برنامه های توسعه ای، طرح های مختلفی به منظور افزایش ظرفیت دانشگاه ها و ارتقای توانمندی ها و شایستگی های منابع انسانی در دستور کار قرار گرفته است،که از جمله آن می توان به طراحی دوره های آموزش کارآفرینی طی سالهای گذشته اشاره کرد(رضایی زاده و محزون،1396). پژوهشگران همواره تاکید داشته اند که آموزش های کارآفرینی باید اثربخش بوده وموجب استقرار کسب و کار های جدید گردد (Chrisman.et al ,2012 . Apariciol.et al, 2019. Galvao.et al, 2018) پژوهش حاضر با شناسایی چالش های آموزش کارآفرینی در دانشگاه تبریز، موجب کاهش نرخ بیکاری و توسعه کارآفرینی میان دانشجویان و دانش آموختگان خواهد شد. با توجه به این که چالش های متعدی وجود دارد که برخی از این چالش ها همه گیر و برخی مختص جامعه و گروه خاصی هستند اما تحقیقی که صرفا جامعه ی دانشگاه تبریز را در بر بگیرد، صورت نگرفته است، پژوهش حاضر به این موضوع که دانشگاه تبریز دانشگاهی جامع است و نیز به موجب ارتباطات موجود ، امکان برخورداری از پتانسیل سایر ارکان ها را دارد توجه نموده و چالش ها را رصد خواهد کرد تا به نتیجه ی مطلوبی در حیطه ی کارآفرینی که تا کنون به آن کم پرداخته شده؛ برسد و همچنین ابعاد مختلف آموزش های کارآفرینی همچون انتخاب استادان، محتوای دروس آموزشی، شیوه تدریس و ارزیابی اثربخشی آموزش کارآفرینی دانشگاه تبریز مد نظر قرار می گیرد و قصد بر این است با آموزش های لازم، سطح آگاهی افراد و مهارت ها و استعدادهای درونی آنها ارتقا یابد تا نیت کارآفرینی و تمایل آنها به درگیری با فعالیتهای کسب وکار افزایش یابد. انجام این پژوهش با روش ترکیبی سبب خواهد شد تا با تلفیق دو روش کمی و کیفی، جنبه های مختلف مسئله شناسایی گردد.
|