|
چکیده
|
ابهام و ایجاد دیرفهمی در سخن یکی از عناصری است که همواره در متون ادبی چه به صورت نظم و چه به صورت نثر با آن مواجه هستیم و این امر مختص متون کهن نیست بلکه در متون نوین نیز شاهد ابهام و بدفهمی هستیم . این ابهام یا از طرف نویسنده در متن ایجاد میشود و به طور عمدی و نشان دادن میزان تبحر در شاعری و تفکر و زبان و اندیشه متفاوت شاعر ایجاد می شود و یا به سبب میزان سواد کم مخاطب و عدم آشنایی او با سبک و زبان شاعر یا نویسنده به وجود می آید. خاقانی از جمله این شاعرانی است که همواره رمز و راز همراه همیشگی تفکر و زبان شعری او بوده است و فهم زبان خاقانی نیاز به باریک بینی و آشنایی با باریک اندیشی های خود خاقانی است. منشآت خاقانی که نمونه نثر فنی و مصنوع در حوزه زبان و ادبیات فارسی است خالی از ابهام و دیر فهمی و شاید بد بفهمی نیست و هدف پژوهش حاضر کشف این رمز و راز ها و ابهامات است که از معنی مبهم بعضی جملات پرده بردارد و ما را با منظور اصلی نویسنده از به کاربردن این ابهام آشنا کند و سبب آشنایی بشتر ما با سبک و زبان خاقانی شده و همچنین این پرده برداری از ابهامات سبب التذاذ ادبی بیشتر خواننده به هنگام خواندن این اثر گران بهای ادبیات فارسی خواهد شد.
|