|
عنوان
|
اثربخشی آموزش ریاضی به شیوه تکیه گاه سازی بر استدلال ریاضی دانش آموزان ششم ابتدایی شهر تبریز
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
روش آموزش تکیه گاه سازی، یادگیری ریاضی، استدلال ، استدلال ریاضی
|
|
چکیده
|
با توجه به اینکه استدلال یکی از اهداف مهم ریاضی می باشد و در آموزش ریاضی نمی توان آن را نادیده گرفت باید توجه داشت که استفاده از راهبردهای متنوعی که می تواند آن را افزایش دهد بسیار حائز اهمیت است . تحقیقات متعددی که در این زمینه انجام شده است اثربخشی روش های مختلف تدریس را در این زمینه تایید کرده است . اما تحقیقات موجود به نقش سازنده گرایی در این حیطه توجه نکرده اند. سازنده گرایی یک رویکرد یادگیری است که بر فعال بودن یادگیرنده در ساختن دانش و فهم آن تاکید می کند(سانتروک2004).
تکیه گاه سازی که بر گرفته از این رویکرد است در اندیشه دانشمندانی چون وود و برونر راس(1976 ) دیده می شود. که آن را فرایندی تعریف می کنند که کودک یا یک فرد مبتدی را برای حل یک مسئله یا رسیدن به هدفی که ورای تلاش عای مستقل خود او قرار دارد توانمند سازد(وود و همکاران 1975، ص90) و به کار گیری این پژوهش می تواند به فرضیه زیر پاسخ دهد:
استفاده از راهبرد آموزشی تکیه گاه سازی بر استدلال ریاضی دانش آموزان اثر بخش است.
همچنین معلمان می توانند با اجرای این راهبرد آموزشی که بسیار ساده است در جهت ارتقای استدلال ریاضی دانش آموزان بکوشند و دانش آموزانی که با این نوع راهبرد یاد می گیرند به تدریج به یادگیرندگانی مستقل تبدیل می شوند که خود در کشف و ساختن دانش نقش دارند. از مزیت های دیگر این روش این است که به غیر از معلمان بزرگسالان دیگر و همسالان ماهر نیز می توانند این کار را انجام دهند و انجام این پژوهش می تواند اثربخشی رویکرد سازنده گرایی و تکیه گاه سازی را در پرورش فرایند فکری و استدلال را در جنبه های مختلف تایید کند.
|
|
پژوهشگران
|
امیرحسین واحدی الوار (دانشجو)، جواد مصرآبادی (استاد راهنما)، رامین حبیبی (استاد مشاور)
|