مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی هوازی بر عملکرد راه رفتن، حداکثر اکسیژن مصرفی و افسردگی بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک خفیف: یک کارآزمایی بالینی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	سکته مغزی، تمرینات هوازی، افسردگی، حداکثر اکسیژن مصرفی
چکیده	سکته مغزی به عنوان یک نقص عصبی کانونی تعریف می شود که به سرعت در حال توسعه است و ضایعه حاصل از آن بیش از 24 ساعت باقی می ماند بطوری که میتواند باعث مرگ در اثر منشاء عروقی شود،. همچنین، سکته مغزی را می توان به عنوان آسیب سریع عملکرد مغز ناشی از کاهش یا توقف یکپارچگی عروق مغزی تعریف کرد.عملاً هیچ درمان مؤثر دیگری جز ترومبولیز و فعالیت وزشی برای تسهیل توانبخشی عصبی در مرحله پس از سکته وجود ندارد . ورزش و توانبخشی پس از سکته مغزی ایسکمیک ممکن است با کاهش ادم مغزی، واکنش های پیش التهابی، اختلال عملکرد سد خونی مغزی، و اختلالات رفتاری و شناختی که به سرعت کیفیت حرکت را بهبود می بخشد، عملکرد حرکتی و شناختی را افزایش دهد، محافظت عصبی قابل توجهی در برابر سکته مغزی ایسکمیک و نقشی در شکل گیری حافظه و یادگیری به دنبال ایسکمی ایجاد کند . ورزش می تواند جریان خون مغزی را بهبود بخشد و در تسهیل بهبود عملکرد اعصاب و کاهش حجم انفارکتوس مغزی (در مقایسه با بهبود خود به خود) موثر باشد. سطوح فعالیت ورزشی بعد از سکته مغزی به پیش بینی کننده ثابت شده ای برای مرگ و میر ناشی از مشکلات قلبی-ریوی تبدیل شده است که پس از سکته به طور جدی کاهش می یابد. نشان داده شده است که حداکثر جذب اکسیژن در بیماران سکته مغزی در مقایسه با بزرگسالان سالم 30 روز پس از بروز سکته تقریباً 50 درصد کاهش می یابد. بنابراین، تحقیق در مورد تمرینات ورزشی هوازی در مراحل اولیه پس از سکته مغزی به عنوان یک اولویت برجسته شده است. ارزیابی موثر و استراتژی های مداخله ای برای ارزیابی، نظارت و بهبود آمادگی قلبی عروقی در فاز حاد پس از بروز سکته مغزی مورد نیاز است. از آنجایی که تناسب قلبی-ریوی معیاری است که توانایی قلب، ریه ها، رگ های خونی و ماهیچه های اسکلتی را برای کار با هم برای رساندن اکسیژن و حذف محصولات جانبی متابولیک اندازه گیری می کند، به طور غیرمستقیم منعکس کننده دسته های وسیعی از سلامت قلبی عروقی، متابولیک و عملکردی است. بنابراین ارزیابی ظرفیت قلبی-ریوی ضمن انجام تمرینات هوازی برای بازماندگان سکته مغزی برای سازگاری فیزیولوژیکی در پاسخ به مداخلات درمانی توانبخشی تهاجمی مهم است. پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی خواهد بود. جامعه آماری مطالعه را نیز بیماران مبتلا به سکته مغزی که به بیمارستان امام رضا مراجعه میکنند، تشکیل خواهند
پژوهشگران	علی نجدت عسکر عسکر (دانشجو)، اعظم زرنشان (استاد راهنما)، کریم آزالی علمداری (استاد مشاور)