مشخصات پژوهش

عنوان	اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیرورزشکار
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	کورتیزول، اختلالات قاعدگی، فعالیت بدنی، استرس روانی
چکیده	زمینه و هدف: اختلالاتقاعدگی یکی از مهمترین علل ناباروری محسوب میشوند. اطلاعات دقیقی در خصوص رابطه استرس روانی و سطوح کورتیزول و فعالیت بدنی با اختلالات قاعدگی وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش تحقیق: در این مطالعه مورد -شاهدی تعداد 60دختر جوان 18تا 25ساله حداقل با دو اختلال قاعدگی در دو گروه ورزشکار ( 30 ،VO2max> 40نفر) و غیرورزشکار ( 30نفر) با ارزیابی انواع اختلالات قاعدگی، پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بک، پرسشنامه استرس درک شده کوهن و سطح کورتیزول بزاق مقایسه شدند. یافتهها: شیوع اختلالات قاعدگی بین دو گروه تفاوت معنیداری نداشت ( )P<0/05در هر دو گروه دیسمنوره و منوراژی شایع بود. شیوع هیپومنوره و آمنوره در در دختران ورزشکار دارای سطح کورتیزول بالا و شیوع الیگومنوره در دختران غیرورزشکار دارای استرس بالا بیشتر بود ( .)P>0/05سطح فعالیتبدنی بالا در دختران غیرورزشکار همراه با کاهش بروز اختلال دیسمنوره و کاهش استرس و کورتیزول بود ( .)P>0/05در دختران ورزشکار مدت زمان بالای فعالیت طی یک روز و فرکانس بالای تمرینات بهترتیب همراه با افزایش خطر بروز آمنوره و کاهش خطر بروز متروراژی بود، از طرفی سابقه فعالیتورزشی رابطه منفی معنیداری با سطح استرس و کورتیزول داشت (.)P>0/05 نتیجهگیری: سطح فعالیتبدنی بالا در دختران غیرورزشکار و سابقه ورزشی بالا در دختران ورزشکار میتواند در کاهش کورتیزول و استرس و در نتیجه کاهش رخداد برخی اختلالات قاعدگی مؤثر باشد. در دختران ورزشکار مدت بالای تمرینات ورزشی طی یک روز بهتر است جهت پیشگیری از رخداد برخی اختلالات قاعدگی توسط مربیان و ورزشکاران مورد توجه قرار گیرد
پژوهشگران	ندا پورحقیقی (نفر اول)، اعظم زرنشان (نفر دوم)، لادن واقف (نفر سوم)