|
عنوان
|
تحلیل اشعار عزالدین میهوبی و احمد شاملو بر پایه نظریه نشانه شناسی اجتماعی پی یرگیرو
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نشانه شناسی اجتماعی پی یرگیرو عزالدین میهوبی احمد شاملو
|
|
چکیده
|
نظریه نشانه شناسی اجتماعی گیرو، بخشی از نظریه نشانه شناسی اوست که طی آن، نشانه ها را به سه دسته منطقی، زیبایی شناسانه و اجتماعی تقسیم کرده است. در این رویکرد، نشانه نزد انسان ها اساساً پدیده ای اجتماعی است و نقش ها، بافت ها و تأثیراتی اجتماعی دارد. این نشانه ها به معانی اجتماعی موجود در متون و جوامع انسانی می پردازند. برای نشانه شناس اجتماعی، متن زمینه ظهور معنای تولیدشده به وسیله نیروهای اجتماعی است. پژوهش حاضر که به روش تحلیلی- تطبیقی و نیز با تکیه بر مکتب آمریکایی انجام شده، نشانه شناسی اجتماعی را در اشعار میهوبی و شاملو مورد بررسی قرار داده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که نشانه شناسی اجتماعی در اشعار هر دو شاعر در قالب رمزگان های هویت، لحن کلام و توهین، مناسک و آیین، مد و بازی تجلی یافتهاند. هرکدام از این رمزگان ها در قالب مضامین و موضوعات مشترک هنگام ورود به فضای تجربه شعری دو شاعر به نماد تبدیل شده اند و هویت یک مجموعه خاص را ساخته اند. این موارد از وجوه تشابه در اشعار این دو شاعر است که در پرتو رمزگان های اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است و به کمک هرکدام از رمزگانها میتوان به لایههای پنهانی معنا و مفاهیم شعری آنان دست یافت؛ اما نوع احساسات شعری (شخصی و اجتماعی) و تفاوت فرهنگی و مذهبی از وجوه اختلافی اشعار این دو شاعر است.
|
|
پژوهشگران
|
عاطفه رحمانی (نفر اول)، مهین حاجی زاده چقوشی (نفر دوم)، عبدالاحد غیبی (نفر سوم)
|