|
چکیده
|
اهمیت این پژوهش، فراتر از تکرار یافته های جهانی، در پاسخی است که به یک نیاز واقعی در بستر آموزشی استان صلاح الدین می دهد. در مقطع ابتدایی، که سنگ بنای شخصیت تحصیلی و اجتماعی کودک گذاشته می شود، دیگر نمی توان پیشرفت را تنها با معیارهای شناختی سنجید. پژوهش های متعدد نشان داده اند که هوش هیجانی یک پیش بینی کننده ی قوی برای انگیزش (Arias et al., 2022) و موفقیت تحصیلی است (Hadiwijaya, 2017; Suardi Wekke et al., 2022). در واقع، دانش آموزی که توانایی درک و مدیریت هیجانات خود را دارد، در فرآیند یادگیری مشارکت فعال تری نشان می دهد (Acoci et al., 2022). اهمیت این موضوع تا حدی است که حتی رویکردهای نوینی مانند آموزش مبتنی بر رباتیک نیز برای تقویت هم زمان هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به کار گرفته شده اند (Dashti Moghadam, 2024).
از سوی دیگر، این پژوهش بر نقش بی بدیل معلم به عنوان محور اصلی یادگیری تأکید دارد. در بافت فرهنگی عراق، جایی که معلم همچنان نقشی کلیدی در کلاس درس ایفا می کند، هوش هیجانی او مستقیماً بر سبک تدریس و کیفیت تعامل با دانش آموزان تأثیر می گذارد (Ismail et al, 2024). یافته های پژوهشی در منطقه نیز تأیید می کند که هوش هیجانی و اخلاقی معلمان، عملکرد شغلی آنان را به شکل معناداری بهبود می بخشد (Mirzaee, 2024). این تأثیر تنها به کلاس درس محدود نمی شود؛ هوش هیجانی بالای معلم، انگیزه ی یادگیری را در دانش آموزان شعله ور می سازد (Rahman et al., 2024) و با افزایش تاب آوری روانی خود معلم، او را برای مواجهه با چالش های روزمره ی آموزشی آماده تر می کند (Al-Mayaahi, 2025). نکته ی قابل تامل آن است که در بستر دانشگاهی خود استان صلاح الدین، مباحثی چون تاب آوری روانی و مهارت های اجتماعی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است (Owaid, 2025)، اما این توجه هنوز به نقش محوری معلم در ایجاد این مهارت ها در سطح مدارس ابتدایی تسری نیافته است. در حالی که مطالعاتی به بررسی ویژگی های دیگر معلمان مانند خرد و تفکر خلاق پرداخته اند (Al-Huwailah, 2023)، نقش تعیین کننده ی هوش هیجانی به عنوان یک شایستگی بنیادین در این بافتار مغفول مانده است.
بنابراین، ضرورت این پژوهش در سه جنبه ی درهم تنیده ی نظری، عملی و سیاست گذاری خلاصه می شود. از یک سو، این تحقیق با بررسی یکپارچه ی ارتباط میان هوش هیجانی،
|