مشخصات پژوهش

صفحه نخست /مطالعه اثربخشی یادگیری معکوس ...
عنوان مطالعه اثربخشی یادگیری معکوس بر تفکر ناملی دانش آموزان دوره دوم متوسطه در درس ریاضی
نوع پژوهش مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها یادگیری معکوس، تفکر تاملی، یادگیری ریاضی
چکیده هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی راهبرد یادگیری معکوس بر بهبود تفکر تاملی و مولفه های آن در دانش آموزان دوره دوم متوسطه در درس ریاضی انجام شده است. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه گواه بود. جامعه آماری آن، کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم تجربی دوره دوم متوسطه شهر اهر در سال تحصیلی 97-96 است که از میان آنها نمونه ای به حجم 46 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه تفکر تاملی کمبر و لیونگ(2000) استفاده شد. در ابتدا پرسشنامه به عنوان پیش آزمون بر روی هر دو گروه (آزمایشی و گواه) اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت 13 جلسه تحت راهبرد یادگیری معکوس و گروه گواه طبق معمول تحت روش سنتی (مستقیم) در درس ریاضی قرار گرفتند. بعداز اتمام جلسات آموزشی، بر روی هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. یافته ها: داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس چند متغیری) تحلیل شدند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان دادند راهبرد یادگیری معکوس بر تفکر تاملی دانش آموزان موثر بوده است. همچنین بر اساس نتایج، تاثیر یادگیری معکوس بر همه مولفه های تفکر تاملی(عادی، فهمیدن، تاملی و تفکر انتقادی) مثبت و معنادار است.
پژوهشگران حافظ صاحب یار (نفر اول)، غلامرضا گل محمدنژاد بهرامی (نفر دوم)، عیسی برقی (نفر سوم)