مشخصات پژوهش

عنوان	نقد و بررسی بخشی از خطبه های نهج البلاغه بر اساس انواع سه گانه همنشینی واژگان (مطالعه موردی ترجمه موسوی گرمارودی)
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	نقد ترجمه؛ نهج البلاغه؛ موسوی گرمارودی؛ فرث؛ بافت؛ هم نشینی
چکیده	بهره­ مندی از مفاهیم متعالی و پیام­های معنوی کلام بزرگان دین، مستلزم ارائۀ برگردانی دقیق و مطابق جدیدترین معیارهای علم ترجمه است. نهج­البلاغه به عنوان «اخوالقرآن» و یکی از بطون قرآن همواره بخش عظیمی از تحقیقات و پژوهش­ها را در حوز ۀ علوم دینی، بعد از قرآن کریم به خود اختصاص داده است. ترجمه­های فارسی این اثر بی­بدیل نیز مورد نقد و بررسی بوده­اند. جان رابرت فرث زبان­شناس سرشناس انگلیسی برای اولین­بار و در ضمن مبحث سیاق یا همان بافت کلام، اصل هم­آیی واژگان را مطرح نمود. او این پدید ۀ زبانی را معنا بنیاد فرض کرد نه دستوری و آن را برای نامیدن و مشخّص کردن ترکیبات، بر اساس رابطۀ معنایی – اصطلاحی و بسامد وقوع آن­ها در زبان به­کار برد. به نظر او، هم­نشینی یکی از شیوه­های بیان معنا است. در پژوهش حاضر ترجمۀ موسوی گرمارودی از نهج­البلاغه با توجه به اهتمام به انواع سه­گانۀ هم­آیی واژگان یعنی هم­آیی آزاد، منظّم و تعابیر اصطلاحی مورد نقد و کاوش قرار گرفته و بخشی از انواع این هم­آیی در خطبه­ها به عنوان نمونه بررسی شده است و میزان تبعیّت او از سیاق به­طور عام و با­هم­آیی واژگان به طور خاص مشخص گردیده است. مترجم در ترجمۀ موارد هم­آیی واژگان، وحدت­رویه در پیش نگرفته و در ترجمۀ نوع سوم هم­آیی یعنی تعابیر اصطلاحی، دقیق­تر عمل نموده و شیوه­ای منسجم­تر ارائه کرده است و بیشتر در پی ارائۀ ترجمه­ای روان بوده که در این اثنا، بخشی از معیارها و اصول ترجمه از جمله اصل با­هم­آیی واژگان نادیده گرفته شده است.
پژوهشگران	حسن اسماعیل زاده باوانی (نفر اول)، عبدالاحد غیبی (نفر دوم)، رضا عاشوری (نفر سوم)