مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثربخشی برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه های خواندن و خودپنداشت دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن، برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی، خودپنداشت
چکیده	زمینه و هدف: تجارب شکست در تکالیف باعث می شود دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص خودپنداشت پایین تری در مقایسه با دانش آموزان بدون این اختلال دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه های خواندن و خودپنداشت دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن بود. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون و پس آزمون، شامل دو گروه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع سوم منطقه 5 تهران و روش نمونه گیری هدفمند بود. گروه نمونه پس از شناسایی از طریق آزمون"نما" (18 دختر و 36 پسر) به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی برنامه درمانی و گروه آزمایشی برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی تقسیم شدند. گروه ها همزمان به پیش آزمون و پس آزمون (آزمون نما و خودپنداشت آهلووالیا، 1984) پاسخ دادند. در توصیف داده ها از میانگین، انحراف معیار با رسم نمودار و در آزمون فرضیه های پژوهش، از تحلیل کواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره، به وسیله نرم افزار spss و در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه های خواندن (خواندن کلمات ، زنجیره کلمات، نامیدن تصاویر ، درک متن ، خواندن ناکلمات و شبه کلمات ، نشانه های حرف و نشانه های مقوله) و مولفه های خودپنداشت (رفتار، وضعیت عقلانی و تحصیلی ، وضع ظاهر نگرش ، اضطراب ، شهرت ، شادی و رضایت ) اثر بخش بود (05/0p<). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان از برنامه تلفیقی درمانی-آموزشی جهت بهبود عملکرد تحصیلی و به طور همزمان بهبود خودپنداشت دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن استفاده نمود.
پژوهشگران	مرجان معنوی شاد (نفر اول)، جواد مصرآبادی (نفر دوم)، رامین حبیبی (نفر سوم)، ابوالفضل فرید (نفر چهارم)