عنوان
|
اثربخشی برنامه یادگیری اجتماعی-هیجانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودتنظیمی هیجانی و علایم اختلال نقص توجه/بیش فعالی در کودکان
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
اختلال نقص توجه/بیش فعالی، خودتنظیمی هیجانی، ذهن
آگاهی، یادگیری اجتماعی-هیجانی.
|
چکیده
|
پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی برنامه یادگیری اجتماعی-هیجانی
مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودتنظیمی هیجانی و علایم اختلال نقص توجه/بیش
فعالی در کودکان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش
آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش
آموزان یازده تا چهارده سال مراجعهکننده به مراکز مشاوره کودک شهر خوی
در سال 1400-1401بود. نمونه آماری شامل 30کودک بود که به روش
نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار
جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه علائم مرضی کودکان ( )CSI-4اسپرافکین
و همکاران ( )1984و چکلیست تنظیم هیجانی ( )ERCشیلدز و کیکتی
( )1997بود. در این پژوهش، شرکتکنندگان گروه آزمایش برنامه یادگیری
اجتماعی-هیجانی مبتنی بر ذهنآگاهی را طی 15جلسه 60دقیقهای دریافت
کردند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری انجام
شد. تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین
پسآزمون خودتنظیمی هیجانی و علایم نقص توجه/بیش فعالی در دو گروه
آزمایش و کنترل تفاوت معنیداری در سطح 0/01وجود داشت. با توجه به
یافتهها میتوان مطرح کرد که مداخله یادگیری اجتماعی-هیجانی مبتنی بر
ذهنآگاهی درمان موثری برای بهبود عملکردهای هیجانی و علایم نقص
توجه/بیش فعالی در کودکان بوده است
|
پژوهشگران
|
رضا محمدزاده گان (نفر اول)، ابوالفضل فرید (نفر دوم)، غلامرضا چلبیانلو حسرتانلو (نفر سوم)، جواد مصرآبادی (نفر چهارم)
|