|
عنوان
|
مدل یابی روابط آزاردیدگی دوره کودکی، اجتناب تجربه ای، تحمل پریشانی و تنظیم هیجان بین فردی با خودزنی غیرانتحاری در نوجوانان: نقش میانجی خودتنبیهی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آزاردیدگی دوره کودکی، اجتناب تجربه ای، تحمل پریشانی، تنظیم هیجان بین فردی، خود تنبیهی، خودزنی غیر انتحاری، نوجوانان
|
|
چکیده
|
دوره نوجوانی دوره ای از تغییرات فیزیکی، روانی، و اجتماعی است که با چالش های خود همراه است و تأثیر زیادی بر سلامت روان نوجوانان می گذارد. در این دوره، نوجوانان با مسائل و چالش های مختلفی مواجه می شوند که تأثیر عمیقی بر سلامت روان آنها می گذارد. برخی از این چالش ها و تأثیرات عبارتند از: کسب هویت و تصویر بدنی، تغییر در روابط اجتماعی، اضطراب و استرس، مسائل جنسی و عاطفی و گرایش به رفتارهای پرخطر. در واقع تغییر و تحولات رفتاری در دوران نوجوانی و جوانی، افراد را بیشتر مستعد الگوهای رفتاری ناسازگارانه می کند. تغییرات اجتماعی_ روانی در این دوره، منجر به شکل گیری نیاز به استقلال و آزادی طلبی بیشتر، شکل گیری شخصیت و پذیرش توسط همسالان می گردد. لذا درصورتی که این نیازها در نوجوانان نادیده گرفته شود، منجر به افزایش خطرات احتمالی و رفتارهای ناسالم در نوجوانان می گردد.
یکی از رفتارهای ناسالم و پرخطر، خودزنی غیر انتحاری (NSSI) است که رفتاری آگاهانه است که فرد خودش به بافت بدنش آسیب می زنـد (ماننـد : بریدن، خراشیدن، ضربه زدن یا کوبیدن، کنده کاری و تراشیدن)، اما این رفتـار بـا نیـت خودکشـی انجـام نمی شود، به لحاظ اجتماعی و فرهنگی قابـل قبـول نیسـت و بـا هدف اجـرای احکـام و رسـوم اجتمـاعی انجـام نمـی شـود(ناک ، 2010؛ به نقل از لیو، چک و نستور ، 2016). خودزنی غیر انتحاری به ویژه در اواسط نوجوانی به طور چشمگیری قابل مشاهده است و نگرانی عمده ای را برای روانپزشکان و روان درمانگران کودک و نوجوان، معلمان و سایر متخصصانی که با نوجوانان کار می کنند و همچنین برای خانواده نوجوانان آسیب دیده ایجاد می کند (بروان و پلنر ، 2017). نوجوانان بیشتر از سایر گروه های سنی در معرض خود آسیب رسانی هستند. یافته ها نیز نشان می دهد که شروع این نوع رفتارها به ویژه از نوع خود زنی غیر انتحاری در یک دهه اخیر شایع تر شده است (دویله و همکاران، 2016). این رفتارها پیامدهای روانی و اجتماعی فراوانی برجا می گذارد. در اغلب موارد رفتاری پنهان است که شناسایی آن دشوار است و به دلیل کارکردهای درون روانی اش مثلاً به عنوان یکی از روش های مقابله با استرس زندگی ممکن است برای مدت طولانی تداوم یابد(اشنایدر و همکاران،2018). اکثر نوجوانان از مکانیسم های انطباقی کـافی بـرای پردازش تغییرات زندگی شان برخوردارند و می تواننـد از نوجـوانی ب
|
|
پژوهشگران
|
نیلوفر طرفی زاده (دانشجو)، رضا عبدی (استاد راهنما)، عزت اله احمدی (استاد مشاور)، غلامرضا چلبیانلو حسرتانلو (استاد مشاور دوم)
|