|
عنوان
|
تحلیل گفتمان انتقادی خطبه های سیاسی نهج البلاغه بر اساس تئوری نورمن فرکلاف
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نهج البلاغه، گفتمان انتقادی، امام علی(ع)، نورمن فرکلاف.
|
|
چکیده
|
نظریه تحلیل گفتمان انتقادی از جمله روش های نوین و کیفی در بررسی متون بوده و به جای چیستی توصیف گفتمان از چگونگی و چرایی تولید آن، سخن می راند. بر پایه این نظریه، میان متن و زمینه متن رابطه تعاملی وجود دارد.
این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و بر پایه تئوری فرکلاف سعی دارد، چگونگی تعامل گفتمان علوی با گفتمان های رایج در جامعه آن روز مسلمانان را در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین بررسی کند. امام علی (ع) به منظور اقناع مخاطبان ( مارقین، قاسطین و ناکثین) با کاربست سبک های مختلف گفتمانی ( ارشادی، توبیخی، انشائی، خبری و ...) سعی می کنندجلوی برون رفت آنها را از ایدئولوژی غالب جامعه بگیرند. برای این منظور با برقراری بینامتنیت میان خطبه ها با آیات قرآن کریم، پیش زمینه ذهنی مخاطبان را فعال نموده ودر جریان گفتمان نگه می دارند. «حق» محوریترین اصل در گفتمان علوی بوده و در تقابل با گفتمان «باطل» قرار دارد. امام علی(ع) از بافت متنی متناسب با بافت موقعیتی جامعه در زمان های متفاوت بهره می برند. دست آورد این نوشتار، تبیین تقابل ایدئولوژی امام با ایدئولوژی های مختلف در خطبه ها، اثر پذیری گفتمان علوی از رخدادهای سیاسی واجتماعی جامعه و تاثیر گفتمان علوی بر گفتمان های جامعه است.
واژگان کلیدی: نهج البلاغه، گفتمان انتقادی، امام علی(ع)، نورمن فرکلاف.
|
|
پژوهشگران
|
فاضل بیدار (دانشجو)، علی قهرمانی (استاد راهنما)، مهین حاجی زاده چقوشی (استاد مشاور)، عبدالاحد غیبی (استاد مشاور)
|