مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر تمرینات جسمانی و هماهنگی برکاهش اختلالات رفتاری کودکان کم توان ذهنی
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	تمرینات جسمانی، تمرینات هماهنگی، اختلال رفتاری، عقب مانده ذهنی
چکیده	هدف: تحقیق حاضر بر آن است که تاثیر یک سری تمرینات آمادگی جسمانی و هماهنگی را بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان کم توان ذهنی بررسی نماید. روش بررسی: 38 دانش آموز کم توان ذهنی (29 دختر و 9 پسر) با میانگین سنی7/1±14 به صورت نمونه های در دسترس انتخاب و با استفاده از پیش آزمون، پس آزمون تاثیر تمرینات آمادگی جسمانی و هماهنگی بر کاهش اختلالات رفتاری این کودکان مورد سنجش قرار گرفت. در پیش آزمون از پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر(2000) استفاده شد. در ادامه تمرینات جسمانی و هماهنگی به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته ارایه شد. در پس آزمون که یک روز بعد از آخرین روز تمرین بود، مجددا پرسشنامه برای همه آزمودنی ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: میانگین پیش آزمون برابر37/16±68/37 و میانگین پس آزمون برابر86/11±13/21 بود که این کاهش از لحاظ آماری در سطح 001/0>p معنی دار بود. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که اختلالات رفتاری کودکان کم توان ذهنی تحت تاثیر تمرینات جسمانی و هماهنگی کاهش یافته است. نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت این تمرینات به افزایش سلامت روان منجر می شود و در کاهش اختلالات رفتاری کودکان کم توان ذهنی نقش موثری دارد. این نتایج نشان می دهد که دست اندر کاران امور بهداشت و سلامت کودکان کم توان ذهنی و سازمان بهزیستی در خصوص تمرینات ورزشی خصوصا تمرینات جسمانی و هماهنگی اهتمام داشته و از این تمرینات به عنوان عامل تاثیرگذار در بهبود رفتاری افراد کم توان ذهنی استفاده نمایند.
پژوهشگران	یوسف یاوری (نفر اول)، مهران سلیمانی (نفر دوم)، رقیه فخرپور (نفر سوم)، مریم اسدی فارسانی (نفر چهارم)