|
عنوان
|
بررسی مفهوم مرگ در اشعار محمد آدم بر اساس نظریۀ نشانه شناسی پیرس
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نشانه شناسی، نظریۀ پیرس، رمزگان، محمد آدم، مفهوم مرگ
|
|
چکیده
|
نشانه شناسی ادبی به عنوان یکی از شیوه های نقد ادبی به بررسی ساختار دلالتی آثار ادبی می پردازد و با تحلیل جهان درون متن، نقش نشانه های زبانی در ساخت و تولید معنای اثر ادبی را بیان می کند. نظریۀ نشانه شناسی پیرس از روش های نقدی مناسب برای تحلیل آثار منظوم است که نشانه را به سه بخش بازنمون، موضوع و تفسیر تقسیم می کند. در این نظریه مفهوم نشانه و شکل نهایی آن از ارتباط این سه جزء با هم تشکیل می شود. در شعر معاصر، شاعر به کمک نشانه های زبانی مضمون های شعری اش را خلق می کند و به شکلی کنایی و غیرصریح اغراض شعری خود را بیان می دارد. محمد آدم شاعر مصری از شاعران نوگرایی است که مفهوم مرگ در اشعارش بازتاب وسیعی دارد و نشانه ها در خلق مضمون های شعری اش در مورد مرگ نقش مهمی ایفا می کند. مقاله حاضر می کوشد با تأکید بر نظریۀ نشانه شناسی پیرس و همچنین استفاده از مبانی نشانه شناسی رمزگان ها، نشانه های مربوط به مفهوم مرگ را در اشعار محمد آدم تحلیل کند و وجوه پنهان متن شعر او را آشکار سازد. داده های پژوهش حاکی از آن است که آدم از طریق بازنمون و تصاویر شعری و حالات مرئی همچون تصویر سقوط سنگ ها و عنکبوت های بزرگ و ... روساخت متن خود را می سازد و به کمک موضوع و با ذکر جزئیات، برخی ویژگی های مرگ نظیر ترسناک بودن و ناشناخته بودن آن، مفهوم نشانه های مربوط به مرگ را گسترش می دهد و در پایان با کمک تفسیر، مفهوم نشانه را تکمیل می کند و نگرش کلی خود نسبت به مقولۀ مرگ و زندگی را بیان می کند.
|
|
پژوهشگران
|
بهمن آقازاده قیه باشی (نفر اول)، عبدالاحد غیبی (نفر دوم)، مهین حاجی زاده چقوشی (نفر سوم)، حسن اسماعیل زاده باوانی (نفر چهارم)
|